mümkün

sif. <ər.>

1. Hər hansı şərait daxilində həyata keçə bilən, ola bilən. <Südabə:> . . İndi deyin görüm, siz kimsiniz? Rica edirəm, mümkünsə bu dəfə həqiqətini deyin. M. İ.. Mümkün deyil – imkan xaricindədir, ola bilməz. Artıq onu da, qayınanamı da aldatmaq mümkün deyildi. M. Hüs.. Yox, yox! Bu mümkün deyil; Ətəyindən tök daşı! B. V.. Mümkün etmək – imkanı çatmaq, çatdıra bilmək, bacarmaq. <Səttarzadə> mümkün etdiyi məclisdən qalmır. M. C.. Mümkün qədər – bacarıldığı qədər, güc çatdığı qədər, imkan daxilində, şərait olduqca. Fəxrəddin gecə-gündüz, aram olmadan at sürur və mümkün qədər tez Bağdada yetişməyə tələsirdi. M. S. O.. Mümkün mərtəbə (dərəcə) – bax mümkün qədər. Saray mümkün mərtəbədə nəşəli döşənmişdir. Ü. H.. Mümkün olmaq – icrası imkan daxilində olmaq, başa gələ bilmək, həyata keçə bilmək. Hicr atəşin araya dəxi salma, ey rəqib; Mümkün olurmu ayrıla pərvanə nardən? Natəvan. <Nurəddin:> Mümkün olsa mənim şəkil dəftərimi və rəng qutumu göndərərsiniz. S. S. A..

2. Maddi imkan. Mümkünü yoxdur. Hədiyyə almağa mümkünü var.

3. Xəbər şəkilçisi ilə: mümkündür – imkan daxilindədir, etmək olar, olar. <Sərdar Zaman xan şaha:> Təsəddüqün olum, hadisənin əlacı mümkündür. M. F. A.. İrəvanda, Naxçıvanda və İran məmləkətində övrət almaq adət deyil, çünki buralarda həmişə və hər cür övrət siğə eləmək mümkündür. C. M..